Eπιστολή-Απάντηση της Αμαλίας Σαμαρά(μέλους του Δ.Σ) στην επιστολή της κ. Μαίρης Χρονοπούλου από τον Αγ. Κωνσταντίνο Ωρωπού στην Νέα Έκφραση.
Καλημέρα σας,
Θα ήθελα να παραθέσω την άποψή μου, για τα αδέσποτα ζώα.
Κατ’ αρχάς εμείς οι ίδιοι ήμαστε υπόλογοι της εξάπλωσης των αδέσποτων, όταν αγοράζουμε ή μας χαρίζουν ένα ζωάκι, στην αρχή το θεωρούμε παιχνιδάκι, μετά βλέπουμε πως έχει υποχρεώσεις, έξοδα, γιατρούς και τι κάνουμε;
Εφαρμόζουμε την εύκολη λύση. Το πετάμε στο δρόμο.
Το ζώο, όπως και ο άνθρωπος θα ψάξει να βρει συντροφιά, θα ψάξει να βρει νερό, φαγητό, κάπου να κοιμηθεί . Θα ενωθεί με άλλα. Θα γίνει αγέλη.
Γιατί ΕΜΕΙΣ δεν ήμαστε ΑΓΕΛΕΣ ; Δεν αμυνόμεθα σε ότι θεωρούμε εχθρό μας;
Εγώ προσωπικά , όταν βρίσκω / βλέπω μία αγέλη ζώων εφαρμόζω τα κάτωθι:
α) Βάζω φαγητό / νερό σε σημεία απομακρυσμένα από κατοικήσιμους χώρους, από
παιδικές χαρές, παραλίες , έτσι ώστε σιγά- σιγά να απομακρυνθούν .
Αυτό όμως γίνεται συστηματικά, έτσι ώστε να μάθουν πως εκεί υπάρχει αυτό που
αναζητούν .
β) Εμείς οι Άνθρωποι, οι αμέμπτου ηθικής και γνώσης, όταν γεμίζουν οι κάδοι
απορριμμάτων , δεν μπορούμε να τα κρατήσουμε για λίγο σπίτι μας τα δικά μας
απορρίμματα, πρέπει να τα πετάξουμε έξω από αυτούς, να μείνει το σπίτι μας
καθαρό, αλλά να λερώσουμε το μεγάλο μας Σπιτικό.
Τα Αδέσποτα βρίσκουν αυτόματα, αυτό που αναζητούν και ξαναγυρίζουν στους
κατοικήσιμους χώρους μας.
γ) Όταν βλέπω αγέλες Μετράω πόσα θηλυκά ζώα υπάρχουν και αυτομάτως
ενημερώνω τον εκπρόσωπο του Δήμου , σε ποιο σημείο περιφέρονται και τον
αριθμό των θηλυκών, ώστε να προβεί σε στειρώσεις ( Υπάρχει
πρόγραμμα για το συγκεκριμένο θέμα ) ή τις φιλοζωικές του Δήμου αντίστοιχα .
δ) Προσπαθώ, να μην εξαγριώνω τα αδέσποτα ζώα.
ΑΜΥΝΟΝΤΑΙ ΓΙΑΤΙ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΕΜΑΣ.
Και για να μη παρεξηγηθώ και παιδιά με περιβάλλουν και άνθρωποι μεγάλης ηλικίας και έχω μαζέψει τέσσερα αδέσποτα, τρία θηλυκά ( που έχουν στειρωθεί ) ένα αρσενικό, όλα ράτσας αφημένα σκελετωμένα σε σκουπίδια, αεροδρόμια, αποθήκες , στα σκαλιά μου….
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΑΘΟΥΜΕ ΝΑ ΤΑ ΑΓΑΠΑΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΣ ΑΓΑΠΗΣΟΥΝ ΚΑΙ ΑΥΤΑ.
Και πάνω απ’ όλα τα ζώα δεν είναι παιχνίδι. Είναι ΟΝ με μυαλό και καρδιά σαν και εμάς.
Συγνώμη αν σας κούρασα , αλλά και εγώ προσωπικά έχω κουραστεί με όλους αυτούς τους Αθλίους Ανθρώπους που πετούν ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΑΚΙ τους στα σκουπίδια, με αποτέλεσμα τα όσο η κ. Χρονοπούλου πολύ σωστά αναφέρει.
