Της Άννας-Μαρίας Τσαρουχά.
Σχεδόν ένας χρόνος πέρασε, από τις 2 Φεβρουαρίου, που έχει γίνει πια νόμος του κράτους ο 4039 του 2012. Το νομοσχέδιο ήρθε να καλύψει τα κενά του προηγούμενου νόμου,του 2003, με την δημιουργία ηλεκτρονικής βάσης δεδομένων, την επιβολή σε ιδιοκτήτες και Δήμους υποχρεωτικού τσιπαρίσματος για όλα τα κατοικίδια δεσποζόμενα και αδέσποτα, με αυστηρότερους κανόνες και κυρώσεις σε ανεύθυνους ιδιοκτήτες αλλά και σε όσους για οποιονδήποτε λόγο κακοποιούν τα κατοικίδια ζώα και, όχι μόνο. Ο νόμος αναθέτει με σαφήνεια στους Δήμους τον ενεργό ρόλο και την ευθύνη για την καταγραφή, το τσιπάρισμα και τις στειρώσεις των αδέσποτων με την Δημοτική Αστυνομία αρμόδια για τις καταγγελίες και την επιβολή των προστίμων. Τα νέα 'Σύμφωνα Υιοθεσίας' περιέχουν αυστηρούς όρους προς τους νέους ιδιοκτήτες που περιλαμβάνουν ακόμα και την υποχρεωτική αναφορά στις αρμόδιες Αρχές, του θανάτου του ζώου. Ο νόμος, μάλιστα, δίνει την δυνατότητα στους Δήμους να επιβάλουν ειδικό τέλος στους πολίτες προκειμένου να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους για την διαχείριση των αδέσποτων!
Ένας καλός κατά την γνώμη μου νόμος... εκτός, όμως, τόπου και χρόνου ως προς τις πρακτικές δυνατότητες εφαρμογής του.
Στις κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες που ζούμε σήμερα, πόσοι ιδιοκτήτες κατοικίδιων μπορούν να καλύψουν το κόστος του τσιπαρίσματος; Ειδικά οι φιλόζωοι που συντηρούν από δύο κατοικίδια και πάνω! Οι φιλόζωοι ιδιοκτήτες δεν μπορούν επίσης να ζουν με τον διαρκή φόβο ενός ενδεχόμενου -εξοντωτικού με δεδομένη την κρίση- προστίμου μετά από καταγγελία του γείτονα περί μη τσιπαρίσματος. Αλήθεια, αν αρχίσουν οι καταγγελίες από γείτονα σε γείτονα ποιό θα είναι το αποτέλεσμα;
Οι οικονομικά εξαντλημένοι φιλόζωοι θα παραδώσουν -όπως προβλέπεται από τον συγκεκριμένο νόμο- τα ζώα στον Δήμο ως μη δυνάμενοι πια να τα φροντίζουν.
Και ο Δήμος, πώς θα διαχειριστεί τόσα εγκαταλελειμμένα κατοικίδια την στιγμή που οι περισσότεροι Δήμοι της χώρας δεν μπόρεσαν ποτέ να ανταποκριθούν στις μέχρι σήμερα υποχρεώσεις τσιπαρίσματος και στειρώσεων, δεν διαθέτουν καν καταφύγια για αδέσποτα αλλά ούτε και συμβάσεις με κτηνιάτρους (εν μέρει) λόγω των περικοπών που έχουν δεχτεί από την κρατική χρηματοδότηση; Μήπως θα αντιμετωπίσουν το πρόβλημα με την επιβολή του ειδικού τέλους υπέρ 'αδέσποτων';
Ποιός Δήμαρχος θα αναλάβει το πολιτικό κόστος της επιβολής δημοτικού φόρου για τα αδέσποτα σε μια χώρα καταρρακωμένη από τους φόρους;
Και πόσο μπορούν να αντέξουν οι πολίτες;
Μήπως οι Δήμοι θα ανταπεξέλθουν σε ένα ενδεχόμενο μαζικής εγκατάλλειψης με την εύκολη λύση, τις...σιωπηλές 'ευθανασίες';
Δυστυχώς τα αδέσποτα- και μη- κατοικίδια, οι πιστοί μας σύντροφοι υπόκεινται κι αυτοί στις συνέπειες της οικονομικής κρίσης!
Πώς θα μπορούσε όμως να εφαρμοστεί μια πολιτική που θα ωφελήσει ουσιαστικά τα αδέσποτα και δεσποζόμενα κατοικίδια;
Αν αφήσουμε, προς το παρόν για λίγο στην άκρη τα προστίματα και τους φόρους και αν επιδιώξουμε την αξιοποίηση Ευρωπαϊκών χρηματοδοτικών προγραμμάτων.
Αν επιδιώξουμε δυναμικά την στήριξη από μη κρατικούς φορείς και οργανισμούς εθελοντών της Ευρώπης και της Αμερικής.
Με την απευθείας χρηματοδότηση με όσους λιγοστούς πόρους μπορεί να διαθέσει το κράτος σε έμπειρα Σωματεία που διαθέτουν την τεχνογνωσία να διαχειριστούν τα ζητήματα που αφορούν στα αδέσποτα προς αποφυγήν κάθε άσκοπης σπατάλης που μπορεί να προκύψει από την απειρία των Δήμων, και το σημαντικότερο με την εκπαίδευση..μέσα από προγράμματα του Υπουργείου Παιδείας χρηματοδοτούμενα από κονδύλια της Ε.Ε. Γιατί η εκπαίδευση, πρωτίστως των παιδιών, είναι το ξεχασμένο κλειδί που μπορεί να χτίσει εξ αρχής υπεύθυνους πολίτες ως προς την στάση και την συμπεριφορά τους απέναντι στους κατοικίδιους συντρόφους μας και απέναντι σ' όλα τα έμψυχα πλάσματα της φύσης.
Σχεδόν ένας χρόνος πέρασε, από τις 2 Φεβρουαρίου, που έχει γίνει πια νόμος του κράτους ο 4039 του 2012. Το νομοσχέδιο ήρθε να καλύψει τα κενά του προηγούμενου νόμου,του 2003, με την δημιουργία ηλεκτρονικής βάσης δεδομένων, την επιβολή σε ιδιοκτήτες και Δήμους υποχρεωτικού τσιπαρίσματος για όλα τα κατοικίδια δεσποζόμενα και αδέσποτα, με αυστηρότερους κανόνες και κυρώσεις σε ανεύθυνους ιδιοκτήτες αλλά και σε όσους για οποιονδήποτε λόγο κακοποιούν τα κατοικίδια ζώα και, όχι μόνο. Ο νόμος αναθέτει με σαφήνεια στους Δήμους τον ενεργό ρόλο και την ευθύνη για την καταγραφή, το τσιπάρισμα και τις στειρώσεις των αδέσποτων με την Δημοτική Αστυνομία αρμόδια για τις καταγγελίες και την επιβολή των προστίμων. Τα νέα 'Σύμφωνα Υιοθεσίας' περιέχουν αυστηρούς όρους προς τους νέους ιδιοκτήτες που περιλαμβάνουν ακόμα και την υποχρεωτική αναφορά στις αρμόδιες Αρχές, του θανάτου του ζώου. Ο νόμος, μάλιστα, δίνει την δυνατότητα στους Δήμους να επιβάλουν ειδικό τέλος στους πολίτες προκειμένου να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους για την διαχείριση των αδέσποτων! Ένας καλός κατά την γνώμη μου νόμος... εκτός, όμως, τόπου και χρόνου ως προς τις πρακτικές δυνατότητες εφαρμογής του.
Στις κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες που ζούμε σήμερα, πόσοι ιδιοκτήτες κατοικίδιων μπορούν να καλύψουν το κόστος του τσιπαρίσματος; Ειδικά οι φιλόζωοι που συντηρούν από δύο κατοικίδια και πάνω! Οι φιλόζωοι ιδιοκτήτες δεν μπορούν επίσης να ζουν με τον διαρκή φόβο ενός ενδεχόμενου -εξοντωτικού με δεδομένη την κρίση- προστίμου μετά από καταγγελία του γείτονα περί μη τσιπαρίσματος. Αλήθεια, αν αρχίσουν οι καταγγελίες από γείτονα σε γείτονα ποιό θα είναι το αποτέλεσμα;
Οι οικονομικά εξαντλημένοι φιλόζωοι θα παραδώσουν -όπως προβλέπεται από τον συγκεκριμένο νόμο- τα ζώα στον Δήμο ως μη δυνάμενοι πια να τα φροντίζουν.
Και ο Δήμος, πώς θα διαχειριστεί τόσα εγκαταλελειμμένα κατοικίδια την στιγμή που οι περισσότεροι Δήμοι της χώρας δεν μπόρεσαν ποτέ να ανταποκριθούν στις μέχρι σήμερα υποχρεώσεις τσιπαρίσματος και στειρώσεων, δεν διαθέτουν καν καταφύγια για αδέσποτα αλλά ούτε και συμβάσεις με κτηνιάτρους (εν μέρει) λόγω των περικοπών που έχουν δεχτεί από την κρατική χρηματοδότηση; Μήπως θα αντιμετωπίσουν το πρόβλημα με την επιβολή του ειδικού τέλους υπέρ 'αδέσποτων';
Ποιός Δήμαρχος θα αναλάβει το πολιτικό κόστος της επιβολής δημοτικού φόρου για τα αδέσποτα σε μια χώρα καταρρακωμένη από τους φόρους;
Και πόσο μπορούν να αντέξουν οι πολίτες;
Μήπως οι Δήμοι θα ανταπεξέλθουν σε ένα ενδεχόμενο μαζικής εγκατάλλειψης με την εύκολη λύση, τις...σιωπηλές 'ευθανασίες';
Δυστυχώς τα αδέσποτα- και μη- κατοικίδια, οι πιστοί μας σύντροφοι υπόκεινται κι αυτοί στις συνέπειες της οικονομικής κρίσης!
Πώς θα μπορούσε όμως να εφαρμοστεί μια πολιτική που θα ωφελήσει ουσιαστικά τα αδέσποτα και δεσποζόμενα κατοικίδια; Αν αφήσουμε, προς το παρόν για λίγο στην άκρη τα προστίματα και τους φόρους και αν επιδιώξουμε την αξιοποίηση Ευρωπαϊκών χρηματοδοτικών προγραμμάτων.
Αν επιδιώξουμε δυναμικά την στήριξη από μη κρατικούς φορείς και οργανισμούς εθελοντών της Ευρώπης και της Αμερικής.
Με την απευθείας χρηματοδότηση με όσους λιγοστούς πόρους μπορεί να διαθέσει το κράτος σε έμπειρα Σωματεία που διαθέτουν την τεχνογνωσία να διαχειριστούν τα ζητήματα που αφορούν στα αδέσποτα προς αποφυγήν κάθε άσκοπης σπατάλης που μπορεί να προκύψει από την απειρία των Δήμων, και το σημαντικότερο με την εκπαίδευση..μέσα από προγράμματα του Υπουργείου Παιδείας χρηματοδοτούμενα από κονδύλια της Ε.Ε. Γιατί η εκπαίδευση, πρωτίστως των παιδιών, είναι το ξεχασμένο κλειδί που μπορεί να χτίσει εξ αρχής υπεύθυνους πολίτες ως προς την στάση και την συμπεριφορά τους απέναντι στους κατοικίδιους συντρόφους μας και απέναντι σ' όλα τα έμψυχα πλάσματα της φύσης.
